Zo rond 1990, 1991, was er in Emmen een groep actief onder de naam Geloof & Cultuur. Deze groep organiseerde avonden en bijeenkomsten over tal van onderwerpen en thema's waar bij de link tussen geloof en religie enerzijds en cultuur en maatschappij anderzijds centraal stond. In de praktijk waren dat activiteiten gericht op volwassenen en met name ook ouderen. 

De groep wilde op een gegeven moment ook iets doen voor jonge mensen. Wat dat wist men in eerste instantie niet. Het moest wel iets hebben met religie en religieuze ervaringen, maar het moest zeker niet 'standaard' zijn. Niet iets traditioneel kerkelijks. 

Een aantal leden van de werkgroep waren wel eens in Taizé geweest of hadden er van gehoord, maar Paul Nadorp, een van oorsprong kerkelijk werker of priester in de RK kerk, was er zelfs regelmatig geweest, ook met groepen jongeren vanuit zijn vorige woonplaats.

De schrijver van dit verhaal heeft hem ontmoet tijdens de tweede reis vanuit Emmen. In 1993. Vanwege de grote belangstelling ging de groep dat jaar voor het eerst met een touringscar. Voor de schrijver was het de eerste reis (en er zouden nog vele volgen). Voor Paul Nadorp was het z'n 25e reis. Maar ook zijn laatste. In februari 1994 overleed hij plotseling. Hij werd 48 jaar.

Op de terugreis in 1993 hebben alle deelnemers een stukje geschreven voor een boekje dat men wilde uitgeven. Paul schreef ook in dit boekje. Hier zijn verhaal.

Het waren maar drie dagen,
drie dagen van delen,
lijden en opstaan,
eindelijk opstaan
in het ochtend-zonnelicht    
 
Drie dagen slechts;
toch lijkt het een eeuwigheid geleden
dat ik uit Emmen vertrok
toen de nacht nog ons omkleedde
 
Ik ontmoette zoveel prachtige mensen,
de stilte was zo groot, zo diep,
er was zoveel te doen
en toch zo weinig.
Muziek klonk overal en
het duizendvoudig licht
draag ik nu in mij mee.
 
Een lied van geweven stemmen
en nog één, nog een lied;
'Dieu est tendresse,
God is tederheid'
dacht ik vannacht
een tijdlang wakker liggend:
God is tederheid en
wat zijn mensen lief.
 
Uit mijn geopende kamerraam
zie ik door een mist van regendruppels
tegen het vliedende donker
vaag de contouren
van de verzoeningskerk.
Uit de stilte klinkt een lied op,
nabij het venster.
Een vogel profeteert de dag:
 
'Luister', zingt hij
'het wordt zo licht....'

Paul Nadorp