Tijdens Pasen verbleven meer dan 6000 jongeren een week of een paar dagen op de heuvel in Taizé. Ook veel bezoekers uit de omgeving van Taizé kwamen samen met de broeders en de jongeren Pasen vieren. Dit jaar, voor de Eucharistie van de Opstanding, werd er een groot vuur aangestoken buiten de Verzoeningskerk. De paaskaars werd aangestoken met dit vuur en iedereen volgde deze zingend de kerk in.
En er was nog een nieuw element aan het einde van de Eucharistie: aangezien het de vrouwen waren, die nadat ze de graftombe leeg aantroffen, de opstanding verkondigden aan de discipelen, mochten de zusters van de verschillende gemeenschappen die aanwezig waren in Taizé de traditionele Paasgroet “Christus is opgestaan” overbrengen in meer dan twintig talen.
En er was nog een nieuw element aan het einde van de Eucharistie: aangezien het de vrouwen waren, die nadat ze de graftombe leeg aantroffen, de opstanding verkondigden aan de discipelen, mochten de zusters van de verschillende gemeenschappen die aanwezig waren in Taizé de traditionele Paasgroet “Christus is opgestaan” overbrengen in meer dan twintig talen.
De lente is begonnen op de heuvel en er komen steeds meer jongeren aan, vooral uit Duitsland en Frankrijk. Er is ook een orthodoxe groep uit Moskou, zoals elk jaar rond deze tijd, een paar weken nadat zij zelf enkele broeders en jongeren in hun parochies hadden ontvangen voor het Paasfeest.
Tijdens de gebeden die hij elke middagviering voordraagt in Taizé, heeft broeder Alois recentelijk enkele situaties van lijden benoemt: de oorlog in het oosten van Oekraïne, de vluchtelingen die verdrinken in de Middellandse Zee, de slachtoffers van de aardbeving in Nepal. Deze aandacht voor de buitenwereld bereidt de jongeren voor op hun terugkeer naar huis. Zoals ook de Franse jongere Timothy, die schreef dat hij de week in Taizé beleeft 'met het idee dat we weer terug gaan naar onze levens, die misschien minder blij en vrolijk zijn dan in Taizé, zodat we de vlam die we in Taizé hebben ontvangen, kunnen delen en kunnen laten stralen in de dagelijkse duisternis.'
Tijdens de gebeden die hij elke middagviering voordraagt in Taizé, heeft broeder Alois recentelijk enkele situaties van lijden benoemt: de oorlog in het oosten van Oekraïne, de vluchtelingen die verdrinken in de Middellandse Zee, de slachtoffers van de aardbeving in Nepal. Deze aandacht voor de buitenwereld bereidt de jongeren voor op hun terugkeer naar huis. Zoals ook de Franse jongere Timothy, die schreef dat hij de week in Taizé beleeft 'met het idee dat we weer terug gaan naar onze levens, die misschien minder blij en vrolijk zijn dan in Taizé, zodat we de vlam die we in Taizé hebben ontvangen, kunnen delen en kunnen laten stralen in de dagelijkse duisternis.'
